แต่เมื่อเธอย้ายไปแคนซัสซิตี้ รัฐมิสซูรี กับมาร์ค สามีของเธอ เธอพบความว่างเปล่า เมืองนี้มีตอร์ตีลลีเรียมากมาย แต่มีเพียงไม่กี่คนที่ใช้พันธุ์นิกทามาลซึ่งเป็นมรดกตกทอด นั่นคือข้าวโพดที่ กลุ่มดาวกางเขนใต้ แช่ในสารละลายด่างที่จะปลดล็อกรสชาติและสารอาหารของข้าวโพดได้มากขึ้น น้อยคนนักที่จะทำแป้งตอร์ตียาสไตล์โซโนรันที่บางและเหนียวนุ่มที่เธอโหยหา หาก Marissa ต้องการตอร์ตียาที่ทำให้เธอนึกถึงบ้าน เธอจะต้องทำเอง